Περίεργο και όμως πραγματικό, δυστυχώς.

Η οικονομική κρίση έχει επιπτώσεις και στην παράδοση υπογραμμίζει το candianews.gr και συμπληρώνει χαρακτηριστικά «Ποιος όμως θα το φανταζόταν ότι η κρητική λύρα θα ήταν made in China; Κι όμως, όσο απίθανο κι αν σας ακούγεται η αγορά της Κρήτης έχει γεμίσει με λύρες κατασκευασμένες στην Κίνα!»

Πολλά εμπορικά καταστήματα όχι μόνο στην Κρήτη αλλά σε ολόκληρη την Ελλάδα έχουν κάνει παραγγελίες στην Κίνα και έχουν εισάγει το κρητικό μουσικό όργανο πουλώντας το πολύ φτηνά. Οι λύρες κοστίζουν 100 με 200 ευρώ μαζί με όλα τα «αξεσουάρ».

Μία λύρα που κατασκευάζεται από τους κρητικούς οργανοποιούς κοστίζει από 1.000 ευρώ και πάνω. Ρωτήσαμε παλιούς οργανοποιούς του Ηρακλείου οι οποίοι παραδέχτηκαν το γεγονός και τόνισαν ότι οι γονείς ζητούν κάτι οικονομικό για να κάνουν τα παιδιά τους τα πρώτα βήματα.

Φοβούνται μην τυχόν και δεν αρέσει στα παιδιά τους η λύρα και φοβούνται να διαθέσουν ένα μεγάλο ποσό. «Δεν μαθαίνει ένα παιδί μ΄ένα κακό όργανο» τονίζει χαρακτηριστικά οργανοποιός των Χανίων. Ο ήχος που παράγει μια λύρα από την Κίνα δεν συγκρίνεται με εκείνον που παράγει η λύρα των Κρητικών μας οργανοποιών…

Ο Νίκος Καζαντζάκης σε όλα τα κρητικά του μυθιστορήματα (Ο καπετάν Μιχάλης, Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά, τμήματα της Αναφοράς στο Γκρέκο) αναφέρει πως μόνο τη λύρα και τους λυράρηδες, θεωρεί εκφραστές της αγωνίας της σκλαβωμένης Κρήτης και του ονείρου της λευτεριάς, όπως ο Βεντούζος και ο καπετάν δάσκαλος («με τη γέρικη λύρα περασμένη στον ώμο, σα φυσεκλίκι») στον Καπετάν Μιχάλη. Η λύρα αντιμετωπίζεται ως η ψυχή της Κρήτης –ελληνική και μόνο ελληνική: «Θρονιάστηκαν κι οι τρεις, πήραν το σκαμνί, γέμισαν τα τάσια· ξεκρέμασε ο δάσκαλος από τον ώμο τη βροντόλυρα, την έστησε στα γόνατά του όρθια· άπλωσε το χέρι, άρπαξε μιαν μπουκιά κρέας, να φάει, προτού βαρέσει τη λύρα, να πάρει δύναμη…»