Τα λόγια περίσσεψαν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για την καταπολέμηση της ανεργίας στην πρωτεύουσα, αλλά ένα συγκεκριμένο έργο που ζητούν ήδη από τη δεκαετία του ’80 (!) τουριστικοί φορείς και θα μπορούσε να δώσει νέα ώθηση στην απασχόληση ούτε καν τέθηκε στο τραπέζι: το Μητροπολιτικό Συνεδριακό Κέντρο στην Αττική ταλαντεύεται μεταξύ σφύρας και άκμονος, αφού ακόμη κι η Κοινοπραξία που είχε στηθεί από μεγάλες εταιρείες του χώρου, ώστε να διαμορφώσουν κατάλληλα το στάδιο Τάε Κβον Ντο, φαίνεται πως δεν περπατάει, αναφέρει δηκτικά η Άννα Στεργίου στο ρεπορτάζ της στην «Ε».

Σε μικρούς και μεσαίους χώρους «στριμώχνονται» όσα διεθνή συνέδρια διοργανώνονται στην Ελλάδα Τουριστικές πηγές τονίζουν πως δεν ήταν ούτε μια ούτε δυο οι φορές που ήρθαν ξένοι, για να οργανώσουν μεγάλα συνέδρια στη χώρα μας κι έφυγαν άπρακτοι. Η Ελλάδα μπορεί να φιλοξενήσει συνέδρια μικρού και μεσαίου μεγέθους, ενώ άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ή πόλεις ζουν απ’ το συνεδριακό τουρισμό. Η Κωνσταντινούπολη, μάλιστα, διαθέτει 4 μητροπολιτικά συνεδριακά κέντρα!

Ανθρωποι του χώρου τονίζουν ότι στα ξενοδοχεία της πρωτεύουσας ο μέσος όρος παραμονής είναι σήμερα γύρω στη 1,5 μέρα, από επιχειρηματίες που θέλουν να κανονίσουν τις δουλειές τους και να φύγουν. Οι πληρότητες στην Αθήνα κυμαίνονται γύρω στο 53%, με ανοδική τάση στο 60%.

Την ανάγκη ανάπτυξης του συνεδριακού τουρισμού έχουν τονίσει επανειλημμένα η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ξενοδόχων, το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδας κι ο Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, βάσει και της μελέτης Μακίνζι. Αφ’ ενός διότι μπορεί να δώσει τονωτική οικονομική ένεση στην πρωτεύουσα, αφ’ ετέρου ν’ αντιμετωπίσει το πρόβλημα της εποχικότητας του τουρισμού στη χώρα μας.

Η Αθήνα από τη 19η θέση, στο χώρο των συνεδρίων, την περίοδο 2008-9, το 2013 κατρακύλησε στην 38η, εξηγεί ο Ντίνος Αστράς, επικεφαλής του Συνδέσμου Ελλήνων Επαγγελματιών Οργανωτών Συνεδρίων – HAPCO. «Ενα μητροπολιτικό συνεδριακό κέντρο είναι έργο που όντως θα έφερνε ανάπτυξη στη χώρα, αλλά ουδείς ασχολήθηκε σοβαρά. Η Ελλάδα προσφέρεται για μικρού ή και μεσαίου μεγέθους συνέδρια αλλά δεν έχει τις υποδομές για μεγάλα», λέει.

Κι όλα αυτά συμβαίνουν ενώ στη φετινή διοργάνωση της διεθνούς έκθεσης συνεδρίων ΙΜΕΧ 2014 η Ελλάδα ως συνεδριακός προορισμός είχε ιδιαίτερα αυξημένη επισκεψιμότητα.

«Τα πανευρωπαϊκά ιατρικά συνέδρια που φιλοξενούν 10.000, 12.000 μέχρι και 25.000 συνέδρους, είναι όλα χαμένα από χέρι για την Ελλάδα», εξηγεί ο Ν. Αστράς. «Παλαιότερα είχαν γίνει κάποια μεγάλα συνέδρια στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, αλλά το κόστος για τη μετατροπή αιθουσών από αθλητικές σε συνεδριακές ήταν απαγορευτικό κι η ιδέα εγκαταλείφθηκε. Υπήρξε μια μελέτη για μετατροπή του Σταδίου του Τάε Κβον Ντο από σοβαρή κοινοπραξία σε συνεδριακό χώρο, αλλά ενώ υπήρξαν περιβαλλοντικές μελέτες και συμφωνίες με τους δήμους, η ιδέα εγκαταλείφθηκε».

Μελέτες δείχνουν ότι οι σύνεδροι-τουρίστες ξοδεύουν 6 ή 7 φορές περισσότερο απ’ τον συνηθισμένο τουρίστα κι έρχονται σε περιόδους που η κίνηση είναι περιορισμένη ή και ανύπαρκτη. Μένουν 4 με 5 ημέρες κι αν ένα συνέδριο είναι επιτυχημένο, δημιουργεί φίλους της πόλης και λειτουργεί ως ανέξοδη διαφήμιση.

Τουριστικές πηγές αναφέρουν ότι ο μοναδικός χώρος εντός λεκανοπεδίου που θα προσφερόταν για μητροπολιτικό κέντρο είναι η περιοχή του ανατολικού αεροδρομίου, ώστε να είναι εύκολη η πρόσβαση για οποιοδήποτε σύνεδρο, ανεξαρτήτως σε πιο ξενοδοχείο ή κατάλυμα έκλεισε.

Σε δεινότερη θέση είναι η Θεσσαλονίκη, παρά τις προσπάθειες που έγιναν το τελευταίο διάστημα μέσω της αυτοδιοίκησης. Η Θεσσαλονίκη στο συνεδριακό τουρισμό από την 117η θέση, που ήταν το 2012, κατρακύλησε το 2013 στη 219η θέση! Ελάχιστα συνέδρια γίνονται σε Ιωάννινα, Ηράκλειο, Ρόδο, Κέρκυρα κ.α. Ελπιδοφόρο στοιχείο πως ένας νέος φορέας, ο «Thessaloniki Convention Bureau», με 15 μέλη-εκπροσώπους τουριστικών φορέων και της Αυτοδιοίκησης, επιχειρεί να ξαναβάλει τη Θεσσαλονίκη στο χάρτη του συνεδριακού τουρισμού.

Ισχυρές χώρες στο συνεδριακό τουρισμό στην Ευρώπη είναι οι: Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, Αυστρία, Ισπανία, ενώ σε παγκόσμια κλίμακα είναι οι ΗΠΑ, η Αυστραλία κι η Βραζιλία.

Δίνουν δουλειά

Με τη διοργάνωση συνεδρίων στην Ελλάδα ασχολούνται λίγες εταιρείες, αλλά κάθε συνέδριο έχει αποδειχθεί ότι δίνει δουλειά σε 60 έως 70 επαγγέλματα: μεταφραστές, ειδικούς στα οπτικοακουστικά μέσα, οδηγούς, εστιάτορες, εμπόρους με είδη δώρων, αισθητικούς, κομμώτριες κ.ά. Οι άνθρωποι που έρχονται για ένα συνέδριο ή οι σύζυγοί τους θα επισκεφθούν το Μουσείο της Ακρόπολης, θα δουν παράσταση στο θέατρο Ηρώδου του Αττικού ή στην Επίδαυρο, θα φάνε σε εστιατόριο, θα ψωνίσουν για τους δικούς τους, θα πάρουν συνεδριακό δώρο. Κι ακόμη κι αν έρθουν για λίγες μέρες στην Αθήνα, αρέσκονται στις εκδρομές στα νησιά του Αργοσαρωνικού, στους Δελφούς, στα Μετέωρα. Το βασικό στοιχείο όμως είναι ότι, αν μείνουν ευχαριστημένοι, θα ξανάρθουν για να ζήσουν όμορφες εμπειρίες της χώρας μας.

Οι κυριότεροι συνεδριακοί χώροι της Αθήνας

Ο μεγαλύτερος μέχρι στιγμής χώρος, από άποψη χωρητικότητας στην Αθήνα, είναι το Μέγαρο Μουσικής. Στις 18 αίθουσές του μπορούν να φιλοξενηθούν ταυτόχρονα 7.000 σύνεδροι. Η μεγαλύτερη αίθουσα Χρήστου Λαμπράκη μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι 1.960 άτομα κι η αμέσως μικρότερη αίθουσα Τριάντη μέχρι 1.500.

Η μεγάλη αίθουσα της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών χωρά μόλις 880 άτομα στην κεντρική σκηνή και περίπου 200 θέσεις στη μικρή σκηνή. Οι χώροι έχουν την κατάλληλη οπτικοακουστική υποδομή και για συνέδρια.

Στο Φάληρο, το Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος δημιουργεί την Εθνική Λυρική Σκηνή και τη Βιβλιοθήκη της Ελλάδας. Το κτήριο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, που θα παραδώσει στο Δημόσιο το 2016, έχει 1.400 θέσεις, ενώ η Πειραματική Σκηνή είναι περίπου 400. Τεχνικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για συνέδρια, αλλά από άποψη χώρων δεν επαρκούν.

Τα ξενοδοχεία της πρωτεύουσας που φιλοξενούν κατά κόρον μικρά ή μεσαίου τύπου συνέδρια είναι τα γνωστά: «Χίλτον», «Ιντερκοντινένταλ», «Πλάζα», «Ντιβάνι Κάραβελ», «Τιτάνια», «Ρόγιαλ Ολύμπικ», «Μετροπόλιταν», «Λήδρα», «Ντιβάνι Παλάς», «Ηλέκτρα Παλάς», το «Ηλέκτρα» της Ερμού, ενώ προς την παραλιακή ζώνη ο «Αστέρας», το «Ντιβάνι Απόλλων» κ.ά.