Κάποιες γνωστές, σε ορισμένους, εντούτοις άγνωστες, σε αρκετούς, πτυχές του ελληνικού πολιτισμού θα πρέπει να γίνονται γνωστές! Για το λόγο αυτό μεταφέρω το συγκεκριμένο κείμενο από το evia-life το οποίο αναφέρεται στον Πύργο Δροσίνη! (ναι, του γνωστού ποιητή!)

Ο Πύργος του βρίσκεται στην περιοχή Γούβες του νομού Ευβοίας.  Είναι κτισμένος πάνω σε βράχο και δεσπόζει της περιοχής. Είναι διώροφο κτίσμα 100τ.μ. με πέτρινους τοίχους πλάτους 1μ. Είναι ενετικής αρχιτεκτονικής και ιδιαίτερα σημαντικό κτίσμα για την περιοχή. Κτίσθηκε στα πρώτα χρόνια του 19oυ αιώνα από τον τότε Τούρκο ιδιοκτήτη του, Ιμπραήμ- Αγά. Μετά το 1821 πουλήθηκε στους Αλέξανδρο Θεσύλλα και Βαπτιστή Δρόσο. Το 1831 πουλήθηκε στον Κων/νο Πετροκόκκινο, παππού του Γεωργίου Δροσίνη. Κατόπιν περιήλθε στην ιδιοκτησία του ιερέα του χωριού Σταύρου Παπαϊωάννου και συνέχεια στους απογόνους του. Σήμερα ανήκει στην Κοινότητα Γουβών και σήμερα φιλοξενεί λαογραφική συλλογή.

Οι Γούβες είναι ένας παραδοσιακός οικισμός, χτισμένος σε φυσικό βαθούλωμα που σχηματίζεται από τους γύρω πευκόφυτους και ελαιόφυτους λόφους. Νότια του βρίσκεται το βουνό Πελατίκα με υψόμετρο 280μ.

Δίπλα απο τις Γούβες υπάρχει το χωριό Αγριοβότανο με θέα το Αιγαίο Πέλαγος και τα παράλια της Μαγνησίας και της Σκιάθου. Το όνομά του το οφείλει στα άγρια χόρτα που φυτρώνουν στην περιοχή, και ιδιαίτερα σε ένα ιαματικό βοτάνι, του οποίου η χρήση δεν αποκαλύφθηκε με αποτέλεσμα να ξεχαστεί. Κατά την τουρκοκρατία ήταν τσιφλίκι του Τούρκου Χαντζή Ισμαήλ Μπέη.

Ιστορία

Ο παλιός οικισμός όπως μαρτυρούν οι παραδόσεις και οι ονομασίες κάποιων περιοχών και επιβεβαιώνουν τα διάφορα ευρήματα, τάφοι, αντικείμενα παλιά, στοιχεία οικοδομών, βρισκόταν κοντά στη θάλασσα, κτισμένος στις δυτικές πλευρές του λόφου όπου αρχίζει το ακρωτήριο Αρτεμίσιο και στον οποίο δημιουργήθηκαν τη δεκαετία του 1930 τα αμυντικά οχυρά της Β.Εύβοιας. Σήμερα διατηρούνται αρκετές από τις εγκαταστάσεις αυτές.

Την περίοδο της ενετοκρατίας κατά πάσα πιθανότητα, για λόγους ασφάλειας από τους πειρατές, επιλέχτηκε το σημείο που είναι τελείως αθέατο από τη θάλασσα, εξού και το όνομα Γούβα όπου δημιουργήθηκε ο σημερινός οικισμός. Κατά την Τουρκοκρατία και περί το τέλος του 18ου αιώνα, στο ψηλότερο σημείο του λοφίσκου του οικισμού που ονομάζεται «Βράχος» κτίστηκε από τον Τούρκο Μπέη, ο Πύργος του Δροσίνη όπως είναι γνωστός σήμερα, και λίγες σειρές από 4-5 συνεχόμενα πλινθόκτιστα χαμηλά κονάκια των κολίγων του.

Το 1832 ο μπέης του χωριού Μωχάμετ Σαϊδ, παρεχώρησε με Χοτζέτι το τσιφλίκι στον Βαπτιστή Δρόσο, τον οποίο περιήλθε αργότερα στην οικογένεια του ποιητή Γ.Δροσίνη. Ο ποιητής μέχρι το 1882 που πουλήθηκε το τσιφλίκι στους κατοίκους του χωριού, διέμενε για αρκετό διάστημα μόνιμα στον Πύργο και το σύνολο των έργων του σχεδόν είναι εμπνευσμένα από το περιβάλλον και τα ήθη της περιοχής.

Στην ανατολική πλευρά του λόφου των οχυρών, στη θέση Πούντα, σε μικρό λόφο που ακουμπάει το κύμα και ονομάζεται Παλαιόκαστρο υπάρχουν λείψανα φρουρίου που λένε πως ήταν ενετικό.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Πύργος Δροσίνη αποτελεί σύμβολο των Γουβών.